Dom Aleksieja

Biorąc pod uwagę częstotliwość zadowolonych pomruków wydawanych przez Eliego, można by pomyśleć, że powoli zmienia się on w dużego, zadowolonego kocura. Te dźwięki same z siebie nieustannie wydobywały się z jego gardła, gdy czuł dotyk czy drobne pieszczoty ze strony ukochanego. Już samo to, że przyciskał się do niego całym ciałem, przyspieszało bicie jego serca. Już nie mówiąc o rękach go oplatających czy tym niewinnym, uroczym spojrzeniu, które było w nim utkwione. Uwielbiał ten delikatny uśmiech błąkający się po ustach i przejechał po nich palcem, powstrzymując się, by ponownie się w nie nie wpić - w końcu chciał mu też dać dojść do słowa. Nawet jeśli miał ochotę nigdy nie odstępować od tych warg, które tak go kusiły.
W końcu zresztą owa pokusa go pokonała. Zdążył jeszcze wysłuchać słów Aleksieja, nim zamknął mu usta własnymi. Smakował go, przypominając sobie na nowo wszystko, co poznał w chatce w górach, wszystkie jego reakcje uruchamiały odpowiednie trybiki w jego pamięci. Wszystko było na swoim miejscu. Bo tu właśnie było jego miejsce. U boku Alka. Czy to możliwe, że po tylu latach błąkania się i dziesiątkach mniejszych lub większych związków w końcu znalazł dla siebie cel, nawet go specjalnie nie szukając? Po chwili oderwał się i spojrzał na niego czule.
- Chciałbyś pójść ze mną? - spytał z delikatnym uśmiechem. Zaraz jednak ten zbladł, a Eliego coś ukuło w sercu. W końcu wiedział, że Aleksiej był w wojsku. Co by powiedział, gdyby odkrył jego prawdziwą pracę? Byłby zły, rozczarowany? Czy... zostawiłby go i wydał? Nie, to niemożliwe... tak chciał myśleć. W tej chwili zupełnie nie przejmował się faktem, że nie powinien nikomu zdradzać owej tajemnicy. Z Aleksiejem sprawa miała się inaczej. Czy gdyby kiedyś dowiedział się o wszystkim przez przypadek, uznałby jego milczenie za kłamstwo? Nagle zachciał o wszystkim mu opowiedzieć, wyrzucić to z siebie... a z drugiej nie mógł psuć ich spotkania po tak długim czasie czymś tak trywialnym jak praca. Nie chciał go denerwować czy martwić... na pewno nie w tej chwili. Teraz liczyło się, że znów się widzieli, mogli spędzać razem chwile i nacieszyć się sobą po przerwie.
Dlatego też z pomrukiem aprobaty przyjął działania Alka. Oplatająca go noga była kolejnym kawałkiem układanki sprawiającej, że jego mózg zaczynał funkcjonować na zwolnionych obrotach. Podobnie działały na niego naburmuszona mina i ton, który był zwyczajnie uroczy. Oznakowanie pod uchem przyjął z uśmiechem... nawet niejaką dumą. Uznawał to za podpis... podpis oznaczający, że należy do rudego mężczyzny. A w tej chwili właśnie tego pragnął.
- To niesamowite, jak mi czytasz w myślach - mruknął mu cicho. - Też chcę ciebie... ciebie całego. Mojego Aleksieja~ - dodał cicho, odwzajemniając momentalnie żarliwy pocałunek, wyczuwając tęsknotę się pod nim kryjącą i starając się wzrokiem i pocałunkiem pokazać: "już tu jestem, jestem obok, dla ciebie". Doprawdy w tej chwili nie wyobrażał sobie odejścia z powrotem do pracy... na samą myśl miał wrażenie, jakby miało mu pęknąć serce. Dlatego zamiast tego zajął się pieszczotą, wysuwając nieco język i przejeżdżając nim po wargach swojego ptysia.
- Usłyszeć taki komplement od osoby tak ślicznej i cudownej to prawdziwy zaszczyt - powiedział cicho mu w usta, zaraz wracając do pocałunku, jedną z dłoni przenosząc na otaczające go udo, głaszcząc je delikatnie. Naparł językiem na jego usta, liżąc lekko, zachęcając do ich otwarcia. Pobudzał go do nieco śmielszych zabaw niż nieśmiałe pocałunki, choć naturalnie nadal na niego nie napierał, dając mu na tyle ciepła i bliskości, by zająć jego uwagę, ale i na tyle miejsca, by dać możliwość wycofania się, gdyby poczuł się niekomfortowo.

Jak mógł się smucić czy myśleć o nieprzyjemnych sprawach, gdy słyszał takie rzeczy z ust Alka? Praca? Co ona znaczyła w porównaniu do ich uczucia? Na pewno będą mieli czas, by o niej porozmawiać. Elliott postanowił sobie, że wyzna wszystko mężczyźnie, dosłownie wszystko. Liczył na szczerość i siłę ich uczucia... a nawet gdyby ten miał go po tym wyznaniu odrzucić, lepiej było być szczerym, niż żyć, okłamując ukochanego. I pomyślą razem, jak zrobić, by się nie rozstawać - bo i Eli tego nie chciał. Obecna rozłąka była niejakim testem, czy ta miłość naprawdę się utrzyma? Utrzymała się, więc błazen zamierzał ją cenić niczym największy skarb.
Uśmiechnął się delikatnie, podbudowany swoimi myślami, spełniając tym samym prośbę Aleksieja. Chwycił delikatnie jego dłoń, przyciągnął ją do ust i ucałował słodko, patrząc w oczy z ciepłym błyskiem. Zaraz przytulił ją do swojego policzka, poruszając nim lekko, gdy kiwał głową.
- Będziemy razem. Obiecuję - odparł poważnie, przyciągając go do siebie mocno.
Nie był to pierwszy raz, gdy był z kimś w łóżku, gdy kogoś tulił czy całował. Znał dobrze ten przyjemny dreszcz, gdy czyjeś ciało przylegało ściśle do jego. A jednak było to... inne. Głaskał go nieustannie, chcąc wryć sobie w pamięć każdy szczegół pod palcami i był pewny, że gdyby ktoś go przytulił i go nie widział, poznałby swojego ptysia. Wdychał jego zapach, ten jedyny i niepowtarzalny. Uśmiechał się na mruknięcia, czując ciepło w sercu, gdy ukochany nie tylko nie protestował, ale i z aprobatą przyjmował jego działania. Z chwilą zetknięcia ich języków, sam Eli wydał z siebie westchnięcie, by później wprosić się nim do ciepłych ust rudzielca. Nie zdziwiłby się, gdyby Alek czuł, jak serce mu przyspiesza, gdy niespiesznie, acz dokładnie sunął po jego ustach, bawiąc się z jego językiem. Machinalnie mocniej zacisnął dłoń na jego udzie, lekko je masując  i sunąc dłonią to w górę, to w dół, przy okazji go nieco przyciągając. Mruczał mu cicho prosto w usta, dopóki ten się nie oderwał, by złapać powietrza, z czego zresztą cyrkowiec również skorzystał. Wyrównał nieco przyspieszony oddech, wpatrując się w szare oczy, w których wyczytywał wszystko, co już i tak czuło jego serce.
Tak naprawdę nie spodziewał się takiego entuzjazmu ze strony Aleksieja. Nie by uznawał to za niemiłą niespodziankę, wręcz przeciwnie. Jęknął cichutko, czując, jak ich biodra się ze sobą stykają i posłusznie, ciekawy dalszych ruchów alchemika, położył się na plecach. Nie mógł powstrzymać szerokiego uśmiechu wpełzającego na usta, gdy widział nad sobą ślicznie zarumienionego ukochanego w za dużej koszuli, którą mu podarował. Nawet to, że nadal ją nosił, było dla niego czymś, co przyspieszało jego bicie serca. Gładził jego uda, gdy Alek pochylił się nad nim. Czuł łaskotanie włosów na twarzy, ale nie mógł rzec, by mu to przeszkadzało. Wygiął usta jeszcze szerzej, słysząc jego słowa.
- Ojej, i co z tym zrobimy~? - mruknął z rozbawieniem, przenosząc dłonie na jego policzki i delikatnie je masując i głaszcząc. - Muszę zadbać, by było ci jak najlepiej~
Choć widocznie to sam Aleksiej chciał mu to zapewnić. Jak wiedziała niejedna osoba, błazen szczególnie wrażliwy był na żebrach, które to właśnie były pieszczone tak cudownie, że nie mógł powstrzymać zadowolonych westchnięć. Nie żeby przez to nie zwracał uwagi na usta mężczyzny sunące po jego skórze. Było mu tak dobrze... że sam chciał, by jego ukochanemu było równie przyjemnie. Przeniósł dłonie z powrotem na kolana, sunąc nimi do góry, masując delikatnie skórę, aż doszedł do jego bioder. Je ścisnął nieco, jednak się na nich nie zatrzymał, przenosząc dłonie i dalej, na dół jego pleców, wsuwając je pod koszulę i tam również gładząc czule.
- Nie każesz...? - mruknął, potrzebując chwili, by połączyć fakty, a obecny stan lekkości umysłu wcale nie pomagał się skupić. Zaraz jednak otworzył nieco szerzej oczy, wpatrując się w jego szare oczy z głodem wyraźnie rysującym się w jego źrenicach. Uśmiechnął się szeroko, jedną dłoń kładąc mu na biodrze, a drugą unosząc wyżej na plecy, przy okazji unosząc nieco materiał koszuli, póki nie trafił ręką między łopatki. Przyciągnął go bliżej do siebie, nosem sunąc mu po policzku, aż dotarł do jego ucha, które przygryzł lekko.
- Kocham cię, słonko - mruknął mu do niego z uczuciem. - Tak bardzo, że jesteś całym moim światem. - Ucałował go, po czym obejmując mocno jego plecy, obrócił się razem z nim, tak by zamienili się miejscami. Uśmiechnął się z lekkim błyskiem w oku. - I będę ci to powtarzał zawsze... już nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. - Pochylił się i ucałował czule lego wargi, by zaraz zejść ustami na jego obojczyk i zostawić tam spory znak. W końcu sam chciał się podpisać, w rewanżu za znak po pocałunku Alka. Gładził jego boki i brzuch, sunąc dłońmi pod koszulą, czuląc ciepłą, gładką skórę.

+18
Musiał przyznać, że tego się nie spodziewał, gdy przychodził do Aleksieja. Co prawda tego pragnął, właściwie od ich pierwszego spotkania, ale nie to było najważniejsze. A teraz... teraz zmieniał się w zadowolonego z siebie cyrkowca... och, nim był zawsze. Można więc powiedzieć, że wracał do bycia... sobą. W pełnym tego słowa znaczeniu. Czy to było dobre, czy może złe, bo wcześniej trzymał część siebie na wodzy... może nawet by się w innych okolicznościach nad tym zastanowił, choć wątpił, by doszedł do jakichś wniosków - Aleksiej był jedyny w swoim rodzaju i takich uczuć jak przy nim jeszcze nie miał, nie poznał ich. Dlatego w głowie miał mętlik, nawet jeśli pozornie wciąż był równie prosty niż wcześniej. Ale... cóż, tak czy inaczej nie mógł teraz nic takiego rozważać. Nie kiedy ciało Aleksieja ocierało się o to jego w sposób, którzy przyprawiał go o dreszcze spływające w dół kręgosłupa.
Chłonął każdy jego dotyk, czując na skórze nawet najmniejsze muśnięcie. Sam naprawdę mógłby być porównywany do dużego kota, który mruczał, gdy tylko go głaskano, więc akcje Alka były dla niego jak woda na młyn. Tak samo zresztą wsłuchiwał się w wydawane przez niego odgłosy, pozwalając, by ciało samo reagowało na jęki czy westchnienia. Nie minęło dużo czasu, nim czuł szum w uszach, wynik szybszego bicia serca. Ani na moment nie zaprzestawał pieszczot mężczyzny, czy to błąkając się dłońmi po jego ciele, czy ustami sunąc po skórze.
Był tak szczęśliwy, jak jeszcze nigdy. Obawiał się, że po tak długiej nieobecności Aleksiej może chcieć trzymać go na dystans... widocznie nie mógł się bardziej pomylić. Teraz pozostawało nie wypuszczać go ze swoich ramion... już nigdy.
- Zadbaj, proszę~ - mruknął z rozkoszą, miziając go po dole pleców. Wpatrywał się w jego prześliczną, zarumienioną twarz spod przymrużonych powiek, dokładnie zapamiętując wszystkie reakcje. Chciał znaleźć wszystkie jego słabe punkty, by móc mu dać jak najwięcej przyjemności. I chyba właśnie na takowy natrafił. Tym bardziej nie odrywał stamtąd rąk. Nie żeby długo pozostawał w tej pozycji - w końcu chciał nie tylko brać, ale i dawać Alkowi wszystko, co tylko mógł. Uśmiech nie schodził z jego ust, kiedy tak patrzył na niego. Przez chwilę nawet odsunął się odrobinę, by mieć lepszy widok na swojego ukochanego. Na chwilę, bo zaraz wrócił do całowania go po torsie. Czując oplatające go kończyny, mruknął z aprobat - w końcu chciał być jak najbliżej, a momentami brakowało mu rąk, by przyciągać swojego ptysia i go głaskać.
- Co ty...? - spytał zaskoczony, gdy ten cofnął nogi, zaraz jednak zamilkł, słuchając jego słów... które aż na chwilę zaparły mu dech w piersiach. Rzecz jasna rozumiał, co Alek miał na myśli. Znaczenia kwiatów nauczył się dawno temu, zarówno z ciekawości, jak i, nie oszukujmy się, by być bardziej wymownym wobec ludzi, którzy akurat mu się spodobali. A dochodząca do tego wędrówka jego palca sprawiała, że wszystko odczuwał jeszcze mocniej. Wpatrywał się więc w niego szeroko otwartymi oczami i uchylonymi wargami, a na jego policzki zaczął wpływać lekki róż - bardziej z zachwytu i podniecenia niż czegokolwiek innego. Gdy zaś dłoń dotarła do newralgicznego miejsca, jęknął cicho z zaskoczenia, zaciskając mocniej wokół niego ramiona. Jeśli mógł mieć jeszcze jakiekolwiek wątpliwości, właśnie je stracił. Słuchając go, sięgnął dłońmi do jego torsu, a konkretniej koszuli, która ten jakimś trafem wciąż miał na sobie. Trzeba było to naprawić, za co od razu się zabrał, rozpinając kolejne guziki i odrzucając ją gdzieś, gdy już skończył. Nachylił się do jego ucha, które przygryzł.
- Aksamitka - szepnął w nie słodko, całując zaraz. - Jaśmin... powój - mruknął prosząco, zaraz ponownie jęknął pod wpływem pieszczoty. - Aleksieju... - Chwycił go mocno za biodra, zaraz jedną dłoń przesuwając mu na plecy, schodząc niż niżej, pod bieliznę, by w końcu ścisnąć tyldy pośladek. - Dziękuję, że mi ufasz - szepnął cicho pod wpływem chwilowego impulsu. Sam Alek mówił, że nie jest otwartą osobą, więc pozwalanie sobie na tyle było dowodem niezwykłego uczucia... a Elliott był zaszczycony, będąc jego obiektem. Na jego prośbę przez chwilę nie reagował, masując palcami wrażliwe miejsce, a wargami sunąc po uchu i jego okolicach, w końcu jednak zacieśnił uścisk, wolną dłonią przyciągając go do siebie i siadając tak, by posadzić go sobie na kolanach. Uśmiechnął się szeroko i można by ów grymas nawet uznać za niewinny... gdyby nie pożądanie malujące się widocznie w jego oczach. Przysunął wargi do tych jego, patrząc w te szare tęczówki, nie chowając przed nim zupełnie nic.
- Jesteś... najbardziej niezwykłym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek spotkałem - powiedział cicho, z pomrukami słyszalnymi w jego głosie, po czym ucałował go mocno i namiętnie, tylko zaciskając smukłe palce na jego skórze. W tej chwili gotów był dać całego siebie ślicznemu rudzielcowi, wyjąć sobie serce i mu je ofiarować... choć w przenośni zrobił to już dawno.

+18
Tak bardzo za tym tęsknił. Raz, że dawno nie miał tak długiego odwyku od bliskości drugiej osoby. Zwykle gdy czuł się samotny, szedł do jakiegoś baru, gdzie znajdował odpowiednią osobę. Ale teraz było inaczej... jakby wszyscy ludzie stracili na atrakcyjności na tyle, że nie miał ochoty w nic się angażować. Gdy czuł potrzebę bliskości, od razu widział przed oczami twarz Alka... widział ją nieustannie, gdy zasypiał, we snach, wszędzie i zawsze. Zdecydowanie nie powinien zniknąć na tak długo. Za bardzo się stęsknił. Teraz odbijało się to, gdy reagował na każdy dotyk nawet mocniej niż normalnie. A może to nie efekt odstępu czasu, a osoby, która go dotykała i której on dotykał? A może oba? Czy miało to teraz znaczenie? Dla pajaca ważne było jedynie to, że miał przy sobie swojego ukochanego ptysia. Wtedy było dobrze.
Nie miał już oporów, które narzucił sobie w chatce, nie chcąc przestraszyć Aleksieja. Rzecz jasna już wtedy miał ochotę przekroczyć pewne granice, ale wolał się wstrzymać i poczekać niż go przegonić nadgorliwością. Teraz jednak ów czas minął, a ciało alchemika idealnie dopasowywało się do jego dłoni. Sunął nimi po ciele bez żadnych hamulców, badając każdy centymetr kwadratowy jego skóry. Gdzieś na dnie pamięci mignęło mu wspomnienie, gdy chwycenie mężczyzny za łydkę ten uznał za macanie, jednak choć owa scena w obecnych okolicznościach była dość zabawna, nie przejmował się zatrzymaniem jej, pozwolił jej zatonąć w podświadomości... bo całą świadomość zajmował jego ukochany, jego sprawne dłonie dające mu tyle przyjemności, jego ciało tak blisko jego. Chciał.. jego. Chciał mu dać wszystko, co mógł. Widzieć go podnieconego, ale i zwyczajnie szczęśliwego. Dlatego wpatrywał się w jego twarz, przerywając jedynie po to, by obdarzyć go kolejnym pocałunkiem. A reakcje ptysia były tak urocze, że wciąż się nad nim rozpływał.
Gdy Aleksiej zamarł, Eli nie ustawał w pieszczotach, masując delikatnie pośladki. Te nadzwyczaj przypadły mu do gustu, tym bardziej nie dał sobie przerwać, gdy poczuł usta Alka na swojej szyi, spomiędzy których jego skórę owiewał ciepły oddech. Przyciągnął go wolną ręką bliżej, nie mogąc nie zauważyć lekkiego drżenia. Sunął dłonią po plecach, chcąc jakoś wesprzeć ukochanego.
Czuł smukłe palce na swojej męskości, jej ruchy, które dawały mu tyle przyjemności i które upajały go lepiej niż niejeden alkohol. Wzdychał głośno i od czasu do czasu wydał z siebie cichy jęk, nie mogąc się powstrzymać. Czuł rosnące podniecenie, którego nie mógł już hamować... ani tego nie chciał. Dlatego tylko przysunął do siebie bardziej, skupiając się na zupełnie już odsłoniętym ciele Alka. Obejrzał go przelotnie, choć wolał metodę poznawczą przez badanie ciała dotykiem. Ale nie mógł nie dostrzec, jak piękny był jego rudzielec. Był... idealny. I był jego... bo Elliott nie miał zamiaru z nikim się mężczyzną dzielić.
- Kochasz... i ja kocham - wymruczał nieskładnie, niezdolny już do produkowania sensownych zdań.
A chociaż zwykle wolał górować nad partnerami, obecna pozycja, gdy Aleksiej na nim leżał, całkiem mu odpowiadała. Obaj mieli dobry do siebie dostęp, a przyjemnie było czuć lekki ciężar mężczyzny. Pieszczoty, które otrzymywał, przyprawiały go o głośne westchnienia i przemycane między nimi jęki, tym mocniej więc zaciskał dłonie, jedną wciąż na tyłach alchemika, druga natomiast błąkająca się po jego udzie. Choć tę drugą zaraz zarekwirował Alek, na co początkowo Eli zareagował nieco zamglonym spojrzeniem, po czym zrozumiał, co ten miał na myśli, i uśmiechnął się  z czułością. Pokiwał głową, patrząc, jak ten przejeżdża językiem po jego palcach, czując, jak jeszcze bardziej go to nakręca. Żałował nieco, że nie mieli żadnego lubrykanta, bo wiedział, że spełniają swą rolę lepiej niż ślina, ale nie miał zamiaru teraz lecieć na poszukiwania. Wpatrywał się więc w oczy Aleksieja, swoimi wyrażając cały żar uczucia, który go rozpierał.
Gdy ten skończył, odwzajemnił z entuzjazmem pocałunek, lekki i delikatny w porównaniu do tych ostatnich i dał mu się w siebie wtulić. Nawilżone palce przysunął w odpowiednie miejsce, do wejścia między pośladkami i lekko wykonał na nim okrężny ruch, po czym powoli wsunął jeden z nich do środka. Umyślnie przylegał do mężczyzny całym ciałem a wolną ręką wciąż masował pośladki, chcąc wyczuć każde spięcie mięśni, każdą reakcję, by móc odpowiednio działać. Chwilę tkwił tak, dając mu chwilę czasu, by się przyzwyczaić do obcego ciała, po czym gdy był już przekonany, że wszystko jest w porządku, zaczął nim ruszać, napierając na ścianki i starając się przygotować go do dalszej części. Zbliżył wargi do jego ucha i ucałował je słodko, by następnie szepnąć cicho prosto w nie:
- Rozluźnij się, kochanie~ Kocham cię najmocniej na świecie.
Wyczuwszy moment, gdy ten zastosował się do jego polecenia, dołączył do pierwszego i drugi palec, znów sunąc nimi po jego wnętrzu, to nieco wysuwając, to znów je zagłębiając, krzyżując je i rozciągając, by być pewnym, że ukochany jest wystarczająco dobrze przygotowany. Chciał, by ten nie odczuwał żadnego bólu, a jedynie przyjemność, by zostawić po ich pierwszym zbliżeniu jak najlepsze wspomnienia. Dlatego nie śpieszył się mimo narastającej potrzeby.
- Słońce... wszystko dobrze~? - mruknął, gdy uznał już, że rudzielec jest już dostatecznie przygotowany. Wolał jednak usłyszeć z jego ust potwierdzenie - w końcu on sam najlepiej wiedział, co czuł.
//jest za późno na sprawdzanie błędów, jutro to zrobię~

+18
Elliott w życiu by nie pomyślał, że coś takiego może mu się w życiu zdarzyć. Już od dawna,odkąd był nastolatkiem, oczarowywał ludzi, którzy mu się spodobali, spędzał z nimi czas, czy to na niewinnych rozmowach, czy spełnianiu łaknienia, nigdy jednak nie wychodziło to poza zainteresowanie i potrzeby ciała. Nie wiedział, co to znaczy się zakochać. Uwielbiał to oglądać u innych, ale jako coś abstrakcyjnego, czego nie umiał sobie wyobrazić. A jednak był tu, wróciwszy po tygodniach rozłąki, nie chcąc nigdy widzieć nikogo innego i nie pozwolić swojemu słońcu spotykać się z kimkolwiek innym niż on sam. To prawda, że był zaborczy. Nie chciał dopuścić, by jego ukochany żywił do kogoś podobne uczucia jak do niego. Z drugiej strony miał zamiar w zamian oddać mu się całego, z uczuciami, myślami i ciałem. Wszystko traciło na znaczeniu w obliczu tego człowieka. Nie przesadzał, gdy mówił, że ten stał się dla niego całym światem. Tak właśnie było. Dlatego chciał dla niego wszystkiego dobrego, co mógł mu dać.
Nie ustawał w pieszczotach, a choć faktycznie sam chętnie z nimi wychodził, cieszył się na reakcje i dopominania Alka. Dzięki temu miał pewność, że jego działania są dobrze odbierane i mógł spokojnie kontynuować a nawet iść dalej. A chociaż same działania nie były dla niego nowe, to przez to, że po raz pierwszy towarzyszyło im emocjonalne przywiązanie, wydawały się zupełnie inne. Wyjątkowe. Tak jak jego ptyś.
Miał wrażenie, jakby pożerał go wzrokiem i dłońmi. Jakkolwiek blisko by go nie przyciągał, chciał mieć go jeszcze bliżej. Nie wahał się zatrzymywać nigdzie, zahaczając wzrokiem o każdą część ciała, każdą się zachwycając. Poznawał przy okazji nową stronę Aleksieja - tę, gdzie zniknęła jego nieśmiałość i niewinność, którą okazywał w chatce, przy ich pierwszym spotkaniu. Widać rozłąka zamiast osłabić ich relacje, jeszcze ją pogłębiła, a zdecydowanie alchemika się tylko umocniło. Widząc go, czuł lekkość w głowie i sercu, jakby mógł zaraz wznieść się w powietrze.
Znieruchomiał, gdy ten przylgnął do niego przy początku przygotowania go, i wznowił czynność dopiero, gdy ten zasygnalizował, że jest gotów. Starał się być jak najbardziej delikatny, nie poddawał się zupełnie żarowi, który czuł, nie chcąc skrzywdzić najważniejszej dla niego osoby. Zdawał sobie sprawę, że dla mężczyzny był to pierwszy raz, w każdym razie z innym mężczyzną, więc tym bardziej chciał pozbawić go wszelkiego niepokoju, który mógłby odczuwać. Jednocześnie nie przestawał go pieścić, całując go też w skroń, włosy i szyję, by nie zajmować jego uwagi tylko jednym miejscem. Dźwięki przez niego wydawane były jak miód wpływający mu do uszu, jedynie go pobudzający i wypełniający ciepłem. Dlatego też poszedł dalej, mając nadzieję, że nie jest to dla Aleksieja nieprzyjemne. Cierpliwie poczekał na sygnały od niego, nim kontynuował rozciąganie go, by móc w końcu się z nim kochać - coś, o czym marzył od pierwszego dnia ich spotkania.
Słysząc potwierdzenie spojrzał na niego i uśmiechnął się. Uwielbiał te szare oczy, a ich obecny wyraz rozczulał go doszczętnie. Sam zresztą wiedział, że źrenice miał obecnie rozszerzone, a tęczówki zamglone przez wszechogarniające go podniecenie. Pochylił się nieco, by krótko i delikatnie ucałować jego usta, po czym oprzeć swoje czoło o jego.
- Kocham cię - powtórzył znów tego wieczoru, wkładając w te słowa całe ciepło i uczucie, jakie miał. Wsunął palce głębiej, natrafiając na wrażliwy, unerwiony punkt i naciskając go delikatnie. Po chwili uznał, że mężczyzna jest już dobrze przygotowany, i powoli opuścił dłonią jego wnętrze. Zamiast tego objął go mocno za łopatki i pośladki, po czym pochylił się i położył go delikatnie na plecach. Mogli to zrobić kiedyś w innej pozycji, jednak za pierwszym razem Eli chciał całkowicie zadbać, by jego ukochanemu było dobrze. Uniósł nieco jego biodra, rozkładając nogi i przez moment patrząc na niego, wciąż podziwiając urodę młodego alchemika. Zaraz jednak, wiedząc, jak obaj się niecierpliwią, przysunął się do niego, pochylając nad nim całym ciałem, nie kładąc się jednak. Normalnie może i nie była to wygodna pozycja, ale Elliott, przywykły do najcięższych ćwiczeń koniecznych przy akrobatyce, nawet nie zauważał zmęczenia mięśni. Spojrzał Alkowi w oczy z lekkim uśmiechem, pochylił się, by go pocałować, a gdy trwali już w nim chwilę, poruszył biodrami, by wejść w niego swoją męskością jednym, płynnym ruchem. Wtulony w niego odczuwał każdą jego reakcję i aż sapnął cicho, czując zaciskające się wokół niego mięśnie. Przerwał pocałunek, by spojrzeć na niego zarumienioną twarzą. Rozchylił jego usta, a gdy czuł, że mógł bezpiecznie to robić, począł ruszać biodrami, zaciskając mocniej dłonie na jego biodrach.
- Aleksiej... mój Aleksiej - jęknął cicho, pochylając się i przygryzając nieco jego obojczyk, zaraz zostawiając tam malinkę.
W końcu mógł mieć swoją miłość i dawać mu z siebie wszystko.

+18
Był w niebie. Niewątpliwie po trzydziestu latach stąpania po Ziemi odnalazł w końcu idealne na niej miejsce. Gdyby ktoś mu kazał podać powód, nie byłby w stanie. To było coś,co czuł sercem. Dla większości ludzi może i to by nie wystarczało, ale Eli nigdy nie kwestionował tego, co serce mu przekazywało. Dał się ponieść emocjom, nawet nie myśląc, co powinien robić, instynktownie działając tak, by dawać najważniejszej dla siebie osoby jak najwięcej przyjemności. Sunął dłońmi po jego skórze, by poznać każdy jej fragment, całował, smakując go. Owa śmiałość ze strony ukochanego jeszcze bardziej go podniecała i przyspieszała jego ruchy.
Chciał więcej. Chciał słyszeć więcej tych rozkosznych odgłosów wydostających się z ust alchemika. Chciał go przyprawić o taki stan, w którym zupełnie straciłby głowę. Dlatego najpierw jedynie palcami, później i swoją męskością naciskał na wrażliwe miejsce mężczyzny, chcąc zapewnić mu pełnię doznań. Choć szczerze mówiąc sam był bliski szczytu, nie mogąc nawet opisać rozkoszy, którą jego słodki ptyś mu dawał. Dopełniali się całkowicie. Elliott czuł się, jakby trzymał w ramionach dokładnie wszystko, czego mu brakowało. Całował jego rozchylone usta, wpraszając się do nich językiem i znów czując owo kompletne zespolenie. Przesuwał językiem po jego podniebieniu, wzdychając i mrucząc mu prosto w usta, by zaraz podnieść się nieco i spojrzeć mu w oczy z delikatnym uśmiechem, gdy nów poruszył biodrami. Milczał, ale oczami przekazywał mu wszystko - w chwili obecnej głównie wciąż rosnące pożądanie, choć za nim chowało się głębokie, niegasnące uczucie, które na stałe zakorzeniło się w jestestwie pajaca. Było tam, nawet jeśli na chwilę obecną nie myślał o głębi ich relacji, a dał się porwać żądzom.
Gdyby miał umysł niezajęty sprawami cielesnymi, pewnie rozbawiłoby go, jak wiele z tego było kwestią czy to przypadku, czy przeznaczenia. Wystarczyłoby, że znalazłby się raz nie tam, gdzie powinien, i już nigdy by Aleksieja nie spotkał. Sama taka ewentualność napawała go przerażeniem, choć przecież wiedział, że ostatecznie nawet nie zdawałby sobie sprawy z jego istnienia, nie miałby więc jak wiedzieć owej stracie. Może więc jednak ich spotkanie było nieprzypadkowe? Chciał wierzyć, że to nie był przypadek. Chciał wierzyć, że jego skarb był dla niego od dawna przeznaczony. Czuł wtedy ciepło rozlewające się po ciele, jeszcze potęgujące gorąc podniecenia, który go ogarniał.
Gdy poczuł męskość Aleksieja ocierającą się o jego podbrzusze, uśmiechnął się lekko, ciesząc się z tego, że doprowadził go do takiego stanu. Zaraz zresztą zawędrował tam dłonią, chwytając członek całą dłonią i początkowo wolniej, stopniowo coraz szybciej po nim przejeżdżając. Pieścił go raz wolniej, raz szybciej, podobnie jak on był wcześniej pieszczony, chcąc z nawiązką się odwdzięczyć za wszystkie miłe rzeczy.
Rumienił się, włosy miał zmierzwione i cały był w nieładzie, ale to nie miało znaczenia. Aleksiej również prezentował się podobnie, a jedynie zwiększało to jego atrakcyjność. Dlatego też nie miał już zamiaru, chęci czy sił dalej się wstrzymywać. Zatracił się zupełnie w tym, jak ocierali się o siebie, jak czuł jego ciepłe wnętrze, pulsującą męskość, jego wargi i dłonie na skórze. W tej chwili istnieli tylko oni i wciąż przyspieszające ruchy bioder, ale też całego ciała, które im towarzyszyły. Raz po raz odnajdował wrażliwy punkt ukochanego, starając się już, teraz, jak najszybciej go zadowolić.
Sam również był już na krawędzi. Widząc i czując leżącego pod nim pieszczącego go człowieka, któremu oddał swoje serce, nie mógł się dłużej kontrolować i z głośnym jękiem poczuł, jak napięte mięśnie się rozluźniają, a on wypełnia swojego ukochanego ciepłym nasieniem. Chwilę jeszcze poruszał się, nie mając zamiaru zostawić swojego ptysia w potrzebie, po czym zmęczony odsunął się odrobinę, by spojrzeć na Alka z uśmiechem, zaraz tuląc go do siebie, głaskając powoli.
- To było... niesamowite. Ty jesteś niesamowity, słonko - odparł ciężko, dysząc nieco. Jak dla kontrastu po śmiałych zabawach, ucałował go jedynie w czoło, jednak długo i czule, odgarniając jego włosy. - Tak mogę spędzać więcej poranków - zaśmiał się cichutko. Rozpierała go energia, jednak nieco przytłumiona, jakby krążyła pod skórą, zaś sam Eli nie miał nic przeciw chwili czy dwóm lenistwa w łóżku. W końcu im się należało. A mieli cały dzień dla siebie... ten, i kolejny i już wszystkie inne. Uśmiechnął się szeroko, trącając nosem jego policzek. - Kocham cię. Na zawsze - mruknął mu w ucho, ucałowawszy je delikatnie.