Świątynia

Wyjątkowe miejsce dla wszystkich mieszkańców Liore. Czczony jest tutaj ich bóg - Leto. Świątynia ta jest dużym obiektem o kształcie prostokąta, który prezentuje się okazale; posiada dużą wierzę, w której znajduje się dzwonnica. Środek jest równie okazały. Znajduje się tam kilka kolumn oraz rzędy ławek. Na samym końcu znajduje się wielka rzeźba przedstawiająca Leto, a tuż przed nią ołtarz.

Tak sobie weszli spokojnym spacerkiem do świątyni, w drodze nadal rozmawiając. Felix pokiwał głową na przypuszczenia doktorka, uznając, że to w sumie całkiem prawdopodobne. Na alchemii się nie znał, więc w tej kwestii w pełni ufał koledze.
- Wspaniała... A może, właściwie czemu nie! Ale poznać ją bliżej by nie zaszkodziło, może po tym całym pokazie uda się do niej podejść czy coś, nie myślisz? - zagadnął, rozglądając się z zainteresowaniem. Do budynku napływało coraz więcej ludzi - w różnym wieku, kobiet, mężczyzn, wszystkich uśmiechniętych, co już można było zauważyć wcześniej. Jednocześnie ten dym, wydobywający się nie wiadomo skąd... Blondyn zakasłał chrapliwie, czując momentalnie drapanie w gardle. Zerknął na Steina, temu nic nie było, no może przez to, że przyzwyczajony do palenia... A może to też zwykły dym papierosowy tak na wojskowego działał. Kto wie... Choć samo to, że odwiedzających świątynię witało się w taki sposób... No przyjezdnych to by chyba bardzo nie zachęcało, ale kto tam ludzi wie!
- Aaaa, spokojnie... - to zakaszlał znów, lecz starał się już jakoś to wyciszyć. - Za moment mi przejdzie, już idę! - rzucił radośnie, od razu patrząc, do kogo mógłby na sam początek zagadać. Jeszcze na moment odwrócił rozbawione spojrzenie na swojego znajomego z kosą. - Chyba zapamiętam - zaśmiał się cicho; cóż takie hasło z głowy prędko nie wypadnie. Co innego, gdy Leto okaże się osóbką o bardzo kobiecych kształtach, wtedy wręcz obrazą byłoby rzucać takim tekstem w tłumie! Bo co jak co, kobiet - nawet takich, co podają się za fałszywe prorokinie - obrażać nie należy.
Na koniec pomachał wesoło odchodzącemu Steinowi, a sam wszedł trochę w głąb świątyni i zaczął się przechadzać między "wiernymi". Paskudny dym nadal mu nieco dokuczał, więc oparł się na moment o ścianę, próbując nie kaszleć na wszystkich wokół. Zerknął na najbliżej stojącą obok osobę, to jest jakiegoś młodego mężczyznę i zagadał ot tak, dla zabicia czasu przed samym już występem:
- Zawsze tu tak macie, że idzie się poddusić? Czy dzisiaj coś padło i po prostu trafiłem na złą porę? - rzucił wesoło, odgarniając włosy z twarzy. - Alee... całkiem ładna ta świątynia. - Tu pokiwał głową. - No i ile miejsca! Kto by pomyślał w ogóle... Też było tu tyle ludzi, nim pojawiła się ta Leto? Znaczy nie żebym jakoś podważał wiarę, nic z tych rzeczy! Tak mi to tylko na myśl przyszło... W sumie od jak dawna ją tu mamy...? - wyrzucił z siebie cały potok słów z pogodnym uśmiechem. - I właściwie kiedy się wszystko zacznie...? - dodał tak na koniec, już nie przejmując się, jak kto go potraktuje, jeśli przypadkiem źle dobrał słowa i wyszedł na jakiegoś niedowiarka.

Miejsce dość nudne, można powiedzieć iż nie przypadło do gustu Steina. No ale przecież nie jest tu żeby oglądać i podziwiać, ma przecież dowiedzieć się czegoś na temat Leto i jej sposobu działania. To będzie najciekawsze dzisiaj, z resztą. Siadając sobie wygodnie, mężczyzna po prostu obserwował z uśmiechem ludzi. Tak, zebrało się sporo osób. Można było przyznać iż ciemna masa rośnie w siłę, z resztą zawszę tak było.
Najciekawszym momentem było wyjście Leto, Stein uśmiał się pod nosem. Tak chodziło o jej ubiór, był tragiczny. Dla niego biały nie pasował do złota, wyglądała bardziej jak choinka na święta. Tylko taka skromna i bardziej bogata, no cóż. Ciężko będzie określić ją po ubiorze, dlatego też trzeba przeczekać. Siedząca obok dziewczynka, miała dzisiaj pecha. Dlaczego? Bo usiadła obok Steina, a on zawszę lubi porozmawiać z kimkolwiek. Oczywiście po cichu, żeby nikt nie usłyszał.
- Żebyś widziała moją choinkę na święta, była tak pięknie ubrana aż z nią tańczyłem.
Powiedział do dziewczynki, po czym zaczął chichotać pod nosem. Co prawda jak u niego zaczynają się napady śmiechu, to ciężko je przerwać. No ale sięgając po kolejnego papierosa, który po chwili trafił do ust i został podpalony niczym wiedźma na stosie. Zaciągając się świeżym dymkiem, Stein powoli dochodził do siebie i przestawał chichotać. W końcu nie wypada opowiadać dziecku takich zbereźnych historii, no ale. Wypuszczając dym z ust, doktorek usłyszał kaszel od dzieciaka. Też ma alergię na dym, jak Felix! Może to ten dymek unoszący się po całym pomieszczeniu, albo coś innego. W sumie doktorek nie odczuwa żadnych zmian, ani nie zapowiada się na kaszelek.
Najlepsza chwila nadeszła, Leto wezwała Felixa. Przynajmniej będzie blisko niej, może się czegoś dowie. A Stein w tym momencie popatrzy sobie na ludzi, którzy zaczynają częściej kaszleć.
Teoria numer dwa! Leto chce zarazić wszystkich jakimś wirusem, poprosić o pieniądze za pomoc. Później zostawić wioskę i kiedy wszyscy będą umierać ona zniknie bez śladu. Zero dowodów i świadków, całkiem sprytnie. Chociaż może to bardziej skomplikowane? Zostawiając kosę przy małej dziewczynce.
- Popilnujesz mojej panny, strasznie się boi gdy jest sama. Nie martw się, jest mało gadatliwa.
Powiedział do niej, następnie wstał i udał się do kolejki. Oczywiście jak to on, wbił się za Felixa. Może przynajmniej coś usłyszy, a może nawet będzie miał szansę pogadać. Co prawda żeby taki zbieg okoliczności był, tyle osób chorych na coś?
Dochodząc do plecków Felixa, Stein kichną.
- Wprawie jak nastoletnia uczennica, ma się ten urok. No ale nie rozmawiajmy o moim kichaniu, idź pan bo kolejkę blokujesz.
Rzekł do Felixa z uśmiechem, następnie czekał aż ruszy do przodu. No Stein podejrzewał jeszcze jednego, wirus może być w powietrzu. Skoro Felix ma kaszelek, a nie wiadomo od czego. To możemy spodziewać się najgorszego i niestety ale Felix boy musi być miły dla Leto, liż jej tyłek mój młody uczniu. To może ona nie zarazi cię ebolą.
Żarty na bok, kolejka do przodu.

No cóż, odpowiedzi od swojego "rozmówcy" nie dostał. Ale pojawiła się Leto, więc to już coś! Początkowo Felix przez dość duży tłok - plus dodać jego wzrost, kiedy prawie wszyscy są wyżsi - nie widział wiele, co się wokół niej dzieje, dlatego nadal starał się podpytać o coś mało rozmownego sąsiada, przyglądając się, jak wierni zbliżają się do kapłanki przywołani jej wezwaniami. Wszystko to wyglądało tak nawet normalnie... Zwierzali się Prorokini, ta im coś doradzała i nagle twarze ludzi się rozjaśniały, jakby nie wiadomo jakiej łaski bądź olśnienia doznali...
Zakaszlał ponownie, na moment opuszczając wzrok i byłby przegapił ten moment, kiedy Leto właśnie Felixa wezwała do siebie. Wyszczerzył się szeroko, co normalnie można by odebrać jako wyraz radości na okazję porozmawiania z kapłanką, blondyn w rzeczywistości jednak cieszył się, bo oto pojawiła się szansa, by poznać panienkę Leto bliżej i wypytać ją o parę rzeczy, które obecnie nieco bardziej go interesowały niż jakieś własne problemy.
Nim udało mu się przedrzeć przez tłum i dotrzeć do samej kapłanki, usłyszał za sobą dobrze mu już znany głos Steina... zerknął na niego przez ramię i pokiwał radośnie głową. Zaraz też po tym ruszył przed siebie i usiadłszy naprzeciwko Leto, wyszczerzył zęby jeszcze bardziej.
- Nooo... ja chętnie powiedziałbym tak pięknej pani wiele, wszystko wręcz, wiadomo, jednak w tłumie to aż tak dziwnie, rozumie pani... panienka... Jak mogę panią Leto nazywać, jeśli mogę tak spytać? Rozumie pani, jestem tu właściwie po raz pierwszy, a zaciekawiła mnie tutejsza wiara i aż postanowiłem tu dziś wpaść, skoro tylko dowiedziałem się, gdzie i o której będzie okazja zobaczyć piękną Leto. I oto się udało! Kto by pomyślał, że zostanę przez panią wezwany, dla obcego w tym mieście to zaszczyt wręcz! Nieprawdaż? - zaczął, biorąc oddechy gdzieś po drodze, ale ostatecznie z całej wypowiedzi robiąc wiązkę wyrazów wypowiadanych tak szybko, że można było się wpierw nie połapać, o czym mówi. Jednocześnie Felix uśmiechał się uroczo, chcąc jak najszybciej przekonać kapłankę do siebie. Znowu zakaszlał, zasłaniając usta dłonią, a zaraz potem spojrzał na rozmówczynię przepraszająco. - Pani wybaczy, tak mnie teraz wzięło... Nie panuje tu ostatnio jakieś choróbsko? Tak tak, wiem, pewnie wolałaby pani, gdybym zwierzał się jej z własnych problemów, ale cóż! Jestem beztroskim człowiekiem, problemów nie mam! Jednak jeśli przybliżyłaby mi pani tutejsze wierzenia... Bo to wręcz niesamowite, jak szybko wierni obdarzyli panią tak wielkim szacunkiem. Musi być dla tych ludzi wielką podporą, że nikt nie odważy się złego słowa powiedzieć...! - tu przerwał i ponownie zaniósł się kaszlem. Stawało się to już cokolwiek irytujące. Zaczął się domyślać, że może mieć to związek z tą całą radością mieszkańców... A sam młodzieniec, którego widzieli z Steinem zaraz na początku ich wizyty w mieście, wyglądał na takiego, co się za dużo tego dymu nawdychał. Było w nim coś? Jeśli tak, Felixowi średnio się podobała perspektywa wdychania tego dalej przez całą rozmowę. - A nie dałoby się tych kadzidełek jakoś wyłączyć? Człowiek nieprzyzwyczajony do dymu i... kheh... się tak to potem kończy, że nie potrafi oddechu złapać... - rzucił jednak lekko, cały czas obserwując kobietę uważnie błyszczącymi oczami. Miał okazję przekonać się, jakie wrażenie wywołuje na ludziach... byle tylko sama była chętna do rozmowy. Ale to na pewno, w końcu głównie tu właśnie rozmawiała.